ve eda 1 oldu !!!!!!

ve 1 yaşındayım... yaşgünü partim için günlerce çalışan anneme , babama çook teşekkür ederim... herşey çoook güzeldi ben de çok eğlendim. herşey çok güzeldi annecim devamını bekliyoruz :)

ilk araba gezintim !!!

demirefe ve benim ilk araba gezintimiz :)))

ilk birinciliğim :)

ve ilk birinciliğimi " mama yeme yarişmasında " kazandım ... birincilik ve şampiyonluk benim karekterimdir :)))

aile partisindeyim :)

sude ablam, asya ablam , melis (evet 3 gün farklada olsa melisin ablasıyım) ve annemle aile partisindeyim ...

ilk yaz tatilim:)

ve ilk yaz tatilim bodrum voyage dayız... teyzem babama söylüyor : "yok bu kız annesi gibi değil para harcatmayı sevmiyor" babamdan cevap : "yok aynı annesi bütün tatil boyunca yüzünden gülümseme hiç eksik olmadı :)))
evet bütün tatilimizde hemen herkese gülüp beni sevmelerini sağlamışım... eee babacım hem tatlı hem de güzel kız sahibi olmak zor :))))

yaz geldi :))))))

yaz geldi denize bile girmeyi başardım... ve asya ablamla beraber su havuzundayız.. bu arada elimde tuttuğum annemin çocukken oynamayı en sevdiği oyuncaklarından biri ...

babam ve ben:şirince de:)

ve evet ilk anneler gününde anneannem, dedem ,asya ablam ve annemle beraber  zavallı kuşadasındaki teyzemle beni buluşturan babacığım ve benim şirince gezimizden ... 

teyzem asya ablam ve ben :))

nihayet teyzem ve asya ablamla çok mutluyum :) teyzemin ağzından duyguları :

"ilk olarak seni duyduğum zaman çok mutlu oldum ve de çok korkmuştum annenin müthiş bir anne olacağını biliyordum ama öyle nazlı bir büyümeyen bebektiki hemen herkes sanırım annenin kendisi dahil çok zor bir sabırla senin gelmeni bekliyorduk... ilk günlerde annen asya ablanın peşinden kaykaylarda koşarken bu çocuk güçlü olacak demiştim... zaman geçti beklediğimizden çok daha zor.. ama hepimizin içinde bir inanç vardı korkusu bol ama sana inanıyorduk... doğduğunda hemşire senin o minnacık ayaklarına dokunmama izin vermişti sonradan fotografını çekmek dahil olmak üzere ayağına dokunduğum için bile kendimi sorgulamak zorunda kaldım. Hastane günleri ilk zamanlar seni düşünüp başka birşeye dikkatimi vermek bile çok zordu sadece prematüre çocuk sitelerinde geçen vakitler hastanenin etrafında ve annenin başında süt vermesini sağlamaya çalışmalar .. Ama annenin sütünün çok güzel gelmesi senin sütü reddetmemen (sonradan anladıkki yemeği reddetmek diye birşey kesinlikle yok sende allaha şükür tabikii) ve her geçen gün sağlıkla hayata tutunuşun zamanın geçmesini hızlandırdı. Sadece pencerenin dışından seni görmek için ta urlaya kadar gidişlerimizi şimdi hayal meyal hatırlıyorum... O zamanları düşündüğümde ise hala gözlerim doluyor... Artık dışarı çıkabildiğin belli bir zamandan sonra artık babana isyan edip (zamanla anlayacaksın ona isyan edebilen yegane insanlardan biriyim ) seni kucağıma almak çok büyük bir zevkti.. Şu an asyayla beraber oyun oynamanızı izlemek, seni emeklerken , yemek yerken , yürümeye çalışırken görmek aslında allahın bir lütfü ... Ve büyüdükçe öyle tatlı oluyorsun ki herkes seni birtarafından ısırmaya çalışıyor... çocuk sahibi olmak, teyze olmak insanın bir parçasının hep endişe ve özel bir mutluluk içinde olmasını sağlıyor. Artık 1 yaşına basıyorsun... Doğum günün kutlu olsun... Allah nice doğun günlerinde , güzel günlerinde aynen bu fotograftaki gibi seninle ve asyamla olmayı nasip etsin..SENİ ÇOOOOOOOOOOOOK SEVİYORUMMMM ...İ Y İ K İ D O Ğ D U N ..."

büyümeye devam..

bu arada bende büyümeye devam ediyorum...

ve edda sokaklarda ,yuppi !!!

ve güzel nisan ... güneş... annemin üstün çabaları sonucu kocaman olan ben :) ailemle ilk kez parka gidebildim tabii bunların hepsi maksimum dikkat (saol babacım) ve minumum isyanla (annecim merak etme) gerçekleşti... 

topluma karışma...

geçen uzun kıştan sonra küçüçük bir ceninkenden itibaren mekanım (daha doğrusu annemin mekanı ) agora ya giderek topluma karışmaya başladım ... her ne kadar ailem beni en az bir metre uzaklığından görseler bile mesafenin 1 metreye inmiş olmasından oldukça mutluydular :) her gün dualarını benden esirgemeyen tüm sevenlerim allah nazarlardan saklasın diye dua ediyordu....

çekirdek ailem :)

tabikii uzun bir müddet sadece doktor kontrollerine dışarı çıkarak herkesten ve herşeyden uzak annem babam ve ben bir kışı çekirdek aile olarak evde geçirdik .... yedim, içtim büyüdüm...

behçet uzda geçen bir ay

erken doğum neticesinde behçet uz devlet hastanesi yeni doğan servisinde ilk bir ayım geçti. Bu arada bana sürekli süt vermek için uğraşan anneme, her gün bana süt getiren babama ve de bana en iyi şekilde bakan doktorlarım ve hemşirelerime çok teşekkür ederim...... ve nihayet evime ulaşabildim...

doğum öncesi

Aslında herşey benim kırlarda bahçelerde aşırı dolaşmamla başladı. Gece 4:00 gibi başlayan doğum sancılarının ardından ertesi gün kendimizi hastanede bulduk.

Hamileliğimin 27. haftasından 31. haftasına kadar 4 hafta kolumda sürekli bir serumla yatağa bağlandım. Su kuşu gibi günde iki kere banyo yapan ben, ablamın ve eşimin zorlamalarıyla 4 günde bir banyo yapmaya zorlandım. Hastane günlerimin en zor anlarından biri buydu sanırım:((

22.11.2009 sabahı hastane penceresinden dışarı bakarken ellerinde süsler, çiçekler ve bebekleriyle birlikte hastaneden ayrılan aile bütün hüznümü açığa çıkardı.(Oysa kzımın doğumu için neler hayal etmiştim...) O anda kızımı kucağıma almayı o kadar çok istemişim ki öğleden sonra bir anda su kesemin patlamasıyla doğum başlamış oldu. Bir yandan ''hayır daha çok erken'' diye hüzünlenirken, bir yandan da kzıma kavuşacak olmamın sevinci kapladı içimi.(Tabii o anda kızımdan ayrı 1 ay geçireceğim aklımın ucundan bile geçmemişti.)